Page 37 - Eylül 2022
P. 37
Kalakaldım
bomboş
Bu eskimiş yaprakları kim indirdi
ayaklarıma
Kimdir beni yaşamak uykusundan
uyandıran
Tutunduğum dallar kimindir diyemeden daha
Pişmanlık!
Cevaplandıkça büyüyen sorular
Sardıkça kanayan yaralar
ve kaçtıkça yaklaşılan bir nazar gibi yıllardan sonra çıktı karşıma
Kalakaldım
Denizlerden dereye sığındım
Saklandım ormanlardan bozkıra
Dedim ki
Lokman ATEŞOĞLU Ey kıraç dağların yalnız alıcı
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni susuzluğuma su, açlığıma katık et yoldaşlığını
uzak diyarlardan getirdim sana acımı
Ama sen yine de
Dinleme beni
Bağrıma batır dikenlerini ve sakın bana acıma
Bak işte öylece bomboş kalakaldım karşında
Her şeyin bittiği o yerde
Ezgiler dindi rüzgar kesildi ve ses verdi içimde büyüyen çile:
“İnsanlara söyle
kilitlesinler tüm kapıları üstüne
Olmayan ansiklopedilerini çıkarıp
Yalnızca seni koysunlar Leyla yerine
Kırgınlıktan sonra olsun
Mutluluktan önce
Sense yaptığın en iyi şeyi yap
Ve
Kalakal işte öyle…”
Eylül 2022 35
