Page 23 - Mart 2022
P. 23

ANILARLA


                                                                                 BİR DESTAN




                                                                                 YARATMAK


















                                                                                                                    Çizim: Servet TOSUN














          Hafsa ÇOLAK
          Nuh Mehmet Baldöktü
          Anadolu Lisesi 9-B


            20. yüzyılın en sıkıntılı günlerindeyiz. En kanlı   hiç unutmayacakları kara bir leke, akıllarına kara
        savaşlar… Kahramanlarımız, doğmamış ruhları-           bir duman bırakarak hayatlarını da yakıp kül
        mız vatansız kalmasın diye savaşıyor. Toprak şe-       ediyordu. Yüreğim sıkışmıştı. Zihnimde canlanan
        hit kanıyla dolmuş. Ben Ankara’dayım. Meclis’te        kara hatıralar, nefesimi kesen o kötü hatıralar… O
        “Burdur milletvekili ve İslâm şairi” olarak kayıtlı,   anda. Bir ev… Evet, bizim evimiz. Sonra kırmızı bir
        görevimi icra ediyorum. Bazı işlerimi halletmiş        renk anımsıyorum, her yeri kaplayan ateşin kırmı-
        dergâha dönüyordum. Güneş ufku kızıla boya-            zısı olsa gerek. Evet, büyük Fatih yangını, evimin
        yarak gözden kaybolurken diğer tarafta dolunay,        yandığı o gün. Unutmaya çalışıyorum o anı. Şu an
        izleyicilerine tüm ihtişamıyla büyük bir huzur vere-   yanmakta olan bir ev olduğunu anımsayıp yardım
        rek göğe yükseliyordu. Sokaklarda ise kimse yoktu;  etmek istiyorum ama dönemiyorum o sokağın
        ortam sakindi, sessizdi. Olmaması gerektiği kadar      köşesini, göremiyorum kırmızı alevin yuttuğu o evi,
        sessiz… Ama bu sükûnet fazla sürmedi. Birden ka-       göremiyorum insanların çaresizliğini. Tek görebil-
        dınların tiz çığlık seslerini, bebeklerin ağlayışını ve   diğim köşede kucağındaki minik kedi yavrusuna
        ne dediklerini anlamasam da erkeklerin bağrışma        sarılmış bir çocuk. Yutkundum zar zor ve gerisin
        seslerini duymaya başladım. Meraklandım ve ister       geriye dönüp yürümeye başladım, belki de kaçmı-
        istemez adımlarım sıklaştı. Yaklaştıkça kül kokusu     şımdır. Yangından değil yanlış anlaşılmasın geçmi-
        ve yukarıya yükselen kara dumanlardan anladım ki  şimden kaçtım evsiz kalışımızı hatırlamaktan kaç-
        yangın vardı. Yanan bir evdi.  Yanan sadece bir ev     tım. Yine de peşimi bırakmadı düşünceler, o günkü
        olamazdı ev ahalisinin yüreği de yanıyor akıllarını    duyguları tüm vücudumda bütün tesiriyle hisset-
        kaybetmişçesine bağırıyorlardı. Artık yüreklerine      tim. Eve kendimi zor attım. İçli bir insanım. Şimdi

                                                                                                     Mart 2022    21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28