Page 23 - Temmuz 2022
P. 23

Çocuk yanımızdan hiç ayrılmadı, bizi dinliyordu. Sor-  kulu çocuğu. Her halinden belliydi zevk aldığı. Islık
             dum çocuk kimdir diye. İbrahim dedi, Deli İbrahim.  çalıp alkış tutunca daha bir gayretle oynuyordu. Göz
             On üç yaşında mevsimlik bir tarım işçisi. Ailenin on  ucuyla benim onu seyredip seyretmediğimi kontrol
             dördüncü  çocuğu.  Maddi  imkansızlıklar  yüzünden  etmeyi de unutmuyordu.
             ailesi yurtta kalmasını istiyormuş sürekli İbrahim’in.
                                                                 Ama bir anda düşüverdi, kalkamadı yerinden. Tit-
                Yurdun  giriş  katında  bulunan  revirde  kalmaya  riyordu,  kaskatı  kesilmişti. Ateşlere  atılan  İbrahim’e
             başladım. İbrahim, her sabah camın önüne gelir, iki  bir anda görünen Cibril misali bitiverdim İbrahim’in
             eliyle siper yapar, içeriye göz gezdirir, beni görünce  yanında. Ağzından köpükler çıkıyordu, duymuyordu
             camı tıklatır, eliyle gel işareti yapardı. Yemekhaneye  beni. Sara hastasıymış yavrucağız. Okul şoförümüz
             götürürdü beni. Çok konuşmazdı benimle. Göz te-  Ahmet  Menteş’i  aradım.  İlçe  hastanesinin  acilinde
             masından dahi kaçınırdı. Hemen kaçırıverirdi gözle-  açtı gözlerini. Bilinçsiz şekilde toprak zemine düş-
             rini. Bir gün yastık getirir, bir gün yumurta, diğer gün  tüğü için yüzü, saçları, elleri toz içerisindeydi. Elini,
             sabun, terlik… Bazen muallim dediğini yakalayabili-  yüzünü yıkadım, su içirdim, elimle taradım dağılmış
             yordum söylediklerinden. Beni sevdiğini biliyordum.  saçlarını. ‘İyi misin yavrum?’ dedim. Elimi tuttu, göz-
             Belki bir ağabey, bir amca hatta belki de bir baba  lerime  baktı.  Konuşmaya  çalıştı,  konuşamadı.  Ko-
             sevgisinden mahrumiyet yakınlaştırmıştı bizi.    nuşmasa da olur. Merhum Neşet Ertaş’ın dediği gibi
                                                              ‘Kalpten kalbe bir yol vardır, gözülen görülmez sırdır.’
                Gözüm üstündeydi İbrahim’in. Çok iyi top oynardı
             yurdun arkasındaki toprak sahada. Her gün okuldan   Yıllar geçti üzerinden. En az on yıl oldu. Memle-
             sonra  akşam  yemeğinden  önce  saat  altı  gibi  top  ketime geri döndüm. Tek başıma değil tabii içimde
             oynardı çocuklar. O gün, İbrahim de bu kalabalığın  Deli İbrahim de var. Ne zaman okul bahçesinde top
             içinde, havası yarı inmiş bir topun ardından koşturu-  oynayan çocuklar görsem İbrahim gelir aklıma. Sen
             yordu. Okul duvarına oturup seyre başladım bu coş-  iyi ol çocuk ve hep çocuk kal. Hoşça kal.





                                                                                              Kasım 2022  21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28